Op zaterdag 26 mei 2018 opent poppodium 013 haar deuren voor het hiphop programma van ‘De Grote Muziekreis’. Hiphop-heads en iedereen die benieuwd is naar hiphop kunnen kijken naar het optreden van de twee artiesten Joël Domingos en rapper Massi. Joël Domingos is een zanger, rapper, producer en regisseert ook videoclips. Waaronder de videoclip van Massi. R&B, Hiphop en pop zijn te herkennen in Joël’s muziek en de vele koortjes en harmonieën. Sam, bekend als rapper Massi, is een energieke hiphop artiest met tracks waar zijn persoonlijkheid in terug te vinden is. Zijn tracks zijn te omschrijven als rauw, met autobiografische teksten en dappere anarchistische lines. Voor Sam betekent anarchisme het geloven in jezelf en niemand je te laten vertellen dat je iets niet kunt bereiken. Live worden de twee acts ondersteund door een band wat voor de nodige energie gaat zorgen. Bereid je maar vast voor op zaterdag 26 mei.
Sam en Joël studeren beide aan de Rockacademie in Tilburg. Zij vonden elkaar toen Joël het derde jaar over moest doen. Al gauw doken de twee samen de studio in tijdens tussenuren en nu zijn bijna dagelijks samen. Joël schept met het lepeltje de honing in zijn thee. Hij is eigenlijk een beetje ziek. Tijdens het roeren vertelt hij over optreden en zijn band.
Sam, bekend als Massi, wordt door Joël omschreven als hiphop-head in hart en nieren. Hij loopt het afgesproken koffietentje in en is herkenbaar aan zijn stoere uitstraling, gekleed in een lederen punk jas. Hij vindt het lastig zichzelf te omschrijven. Joël omschrijven gaat hem wat makkelijker af. Hij noemt Joël dan ook een energieke, soulful, melody-based guy.
Hoe begint jullie ‘Grote Muziekreis’?
Sam: “Dit begon bij de mixtapes van mijn broer. Die brandde hij dan op CD en dat luisterde ik dan altijd. De genres waren uiteenlopend. Op een gegeven moment kwam hij aanzetten met de ‘Mashall Mathers’ EP van Eminem. Dat is op de dag van vandaag nog steeds mijn favoriete album. Mijn broer heeft die CD maar een keer beluisterd en daarna geen kans gekregen, omdat ik het had gestolen van hem. Het is mijn favoriet omdat er toch een beetje nostalgie bij zit. Ik was toen 7 of 8 en snapte de helft van de lyrics niet maar het gevoel wat het mij gaf was bevrijdend. Eminem is voor mij wel een van de tofste artiesten die er zijn. Wat hij nu maakt vind ik niet zo tof, maar wat hij bijvoorbeeld vanaf 1997 tot begin 2000 gemaakt heeft zijn allemaal mijn favoriete albums. Ik vind het heel mooi hoe hij in de nummers de techniek behoudt. Het technisch rappen. Maar hij legt er ook heel veel emotie in, dat raakte mij heel erg. Ik zette dat album op en ik was meteen verliefd of zo. Het was de eerste hiphop die ik luisterde en daardoor ben ik eigenlijk wel echt verliefd geworden op muziek.”
Joël: “Ik was wel altijd heel veel bezig met muziek en luisterde het veel. Wat er maar voorbij kwam. Mijn moeder luisterde heel veel Simon & Garfunkel en Billy Joel. Dat heb ik allemaal wel meegekregen. Toen ik mijn eigen MP3-spelertje had werd het wel anders. Ik was toen 14 en dook toen eigenlijk helemaal in hiphop. Het begon met Akon, Yes-R en Keizer, daarna ontdekte ik 101Barz en ben ik meer platen gaan luisteren. Later ging me meer verdiepen in Tupac, A Tribe Called Quest, Notorious BIG, Nas. Ik ging op zoek naar wat je moest horen. Ik ben dat allemaal later pas gaan checken.”
Waarom sprak hiphop jullie aan?
Joël: “Ik denk dat hiphop wel een rebelse stroming is. Als je jong bent en in je puberteit zit dan spreekt dat wel aan. Amerikaanse hiphop had ik niet direct iets mee. Ik vond dat lastig, omdat ik niet zoveel zin had om moeite te doen om de teksten te begrijpen. Met Keizer is het denk begonnen. Dat was de eerste keer dat ik werd geboeid met lyricism. Zijn wordplay sprak me aan”
Wat waren jullie eerste real life ervaringen met muziek?
Joël: “Keizer had op Twitter een give-away gedaan waarbij je kans kon maken op een VIP-pakket met een meet and greet in de Hollywood Music Hall in Rotterdam. Ik kreeg toen bericht dat ik dat gewonnen had. Ik was toen nog best wel jong, volgens mij nog niet eens oud genoeg om die club binnen te mogen. Die dag belde ik twee vrienden op, of ze mee wilden. We waren helemaal lijp van enthousiasme. Ik kon tijdens de show alles mee rappen en naderhand ben ik samen met Keizer op de foto gegaan en hebben we wat gepraat. Ik ga verder niet veel naar optredens. Meestal ben ik te laat met kaarten bestellen en dan is het uitverkocht. Net zoals Kendrick Lamar laatst. Daar wilde ik wel echt naar toe. Naar WOO-HAH ga ik wel ieder jaar.”
Sam: “Ik kan niet perse een liveshow bedenken of een specifiek moment. Toen ik 14 jaar ging het thuis en op school niet zo goed. Ik heb toen 20 maanden op een internaat gezeten. Niemand wil daar zitten, je zat in the middle of nowhere ergens in de Veluwe. Je kon nergens heen. Daar moest je bepaalde activiteiten doen zoals basketballen of voetballen. Er was ook een muziekkelder waar een muzikant jou kon begeleiden samen met een producer en een engineer. Als kind van 7 wilde ik wel rapper worden, maar ja als je zo jong bent hoe dan? Ik had vroeger wel eens wat geschreven, maar daar bleef het dan ook bij. In die kelder ben ik muziek gaan maken. Je deed alles om even weg te gaan van de groep. Om even de aandacht ergens anders op te vestigen. Ik was best wel een probleemkind dus ik had veel om over te schrijven. Ik mocht daar dan twee tot drie uurtjes in de week zijn om muziek te maken, het was wel een fijne ontsnapping. Voor een veertienjarige had ik al best wel veel meegemaakt, het voelde toen alsof ik het zwaarste leven had. Ik wist toen nog totaal niet hoe ik daarmee om moest gaan. [LACHEND] Zo heette mijn eerste nummer bijvoorbeeld ‘Problemen’. Als ik er nu op terugkijk denk ik ook, je was veertien, what did you know?”
Zijn jullie tijdens jullie muziekreis ook op een verboden plek beland?
Joël: “Niet dat ik weet. Volgens mij zijn mijn ouders daar wel altijd heel chill in geweest. Ik zat op de achterbank ook gewoon mee te rappen, misschien dat het vrouwonvriendelijk was of zo maar ik denk niet dat mijn moeder daar ooit iets van heeft gezegd. Ik denk dat ze gewoon zoiets hadden van het is maar muziek of zo.”
Sam: “Mijn moeder was daar mad streng in. Ik mocht echt tot mijn zestiende thuis bij mijn moeder geen vecht spellen spelen. Of als er geweld op televisie kwam ging ze altijd zappen. Ik weet niet of dat me goed heeft gedaan. Ik was altijd wel iemand die dingen die niet mochten ging opzoeken en ontdekken. Ik weet wel dat ik achterin de auto met koptelefoon heel zacht ging luisteren. Die teksten van Eminem mochten toen eigenlijk ook echt niet.”
Maken jullie in jullie muziekreis ook een uitstapje naar iets onbekends? En nemen jullie souvenirs mee?
Joël: “Ik ben daar best wel breed in geworden. Ik heb een periode gehad dat ik ook heel veel house muziek luisterde. Maar ook veel jazz, of wat meer jazzy hiphop. Ik houd eigenlijk nooit echt van hardere dingen zoals bijvoorbeeld hardstyle, hard rock of metal, dat heeft me nooit echt gepakt. Maar daarentegen super duistere gangster rap dan weer wel of zo. In mijn eigen muziek zou ik dat nooit verwerken, praten over pistolen enzo. Ik ben zo’n man niet, daar kan ik niet over mee praten.”
Sam: “Ik ben wel een soort van gekaderd, ik ben een hiphophead en ik houd heel erg van rock. Maar bijvoorbeeld een techno track kan mij ook pakken. Ik ben best wel veel naar techno feesten geweest. Ik zette het dan thuis niet op, maar als ik iets tof vind dan vind ik het tof. Meestal is dat wel hiphop, r&b, soul, of reggae. Maar ook rock of lichte metal. Linkin Park, Nirvana en Korn dat luister ik allemaal. Maar soms zijn het ook wel uitstapjes. Nu ik met Joël samenwerk leer ik veel op het vlak van melodie en zang. Dat neem ik ook wel mee. En door mijn producer ben ik veel muziek beter gaan begrijpen en waarderen. Ik vind het belangrijk dat je mensen om je heen verzamelt die beter in bepaalde dingen zijn dan mijzelf zodat ik daarin kan groeien. En hopelijk leert de ander dan ook weer iets van mij.”
Wat zou jij anderen graag willen leren?
Sam: “Ik ben van mijn veertiende tot mijn vierentwintigste eigenlijk alleen maar met schrijven bezig geweest. Alleen maar rappen, niet zingen, niets anders dan rappen. Ik heb zo ontzettend veel geschreven, ik denk dat dat mijn sterke kant is. Ook denk ik dat ik me goed staande weet te houden met een live show. Dat is ook wel iets waar ik het echt voor doe. Ik vind studiowerk leuk, maar ik doe het wel echt voor de show. Ik houd echt van optreden. Dus ik denk dat dat mijn twee sterke kanten zijn, schrijven en optreden.”
Wat zijn jouw sterke kanten, Joël?
Joël: “Ik vind het moeilijk om dat over mezelf te zeggen. Het is ook wel een smaak ding, jij kan bijvoorbeeld iets vinden maar een ander kan weer helemaal iets anders vinden. Maar ik denk dat ik best wel breed georiënteerd ben. Ik doe best wel veel dingen, ik zing, ik produceer, ik rap en ik regisseer video’s. Ik ben in de breedste zin bezig in een creatief proces. Ik ben ook wel heel ondernemend, ik denk dat ik mensen daar wel veel in kan leren. Muzikaal gezien doe ik melodisch of harmonisch wel interessante dingen.”
Zaterdag 26 mei treden jullie op in de 013 tijdens De Grote Muziekreis. De Grote Muziekreis biedt verschillende programma’s aan voor een brede doelgroep. Wat voor gevoel willen jullie het publiek meegeven? En wat voor gevoel krijgen jullie zelf van het optreden?
Sam: “Dat mensen blij worden. Net zoals bij Typhoon: Alleen maar liefde. Niet alle nummers hoeft veel achter gezocht te worden. Op sommige nummers kun je lekker op viben en chillen. En bij sommige nummers wil je dat mensen bij wijze van spreken in huilen uitbarsten. Dan zorg ik bijvoorbeeld dat ik bij een bepaald nummer met een microfoon stand sta. Ik probeer meestal wel wat tracks te combineren. Met Koningsdag ga ik natuurlijk niet allemaal emotionele nummers doen. Dan probeer ik er een feest setje van te maken.”
Joel: “Een goede show neerzetten is best wel verslavend. Die adrenaline rush. Er gaat altijd een soort knop bij me om als ik het podium op moet. Dit is niet altijd zo geweest. Er staat bijvoorbeeld een video online van mijn eerste optreden, die ga ik niet met jullie delen haha. Ik zat op gitaarles en dan trad ik wel eens op en zong ik erbij. Op school deed ik ook altijd met concerten mee. Dan was ik wel zenuwachtiger dan dat ik nu ben. Mijn eerste optredens waren meestal covers. Maar toen ik mijn eigen muziek ging maken, toen werd het toch wel een stuk kwetsbaarder. Als je een cover aan het doen bent en mensen lopen weg dan is het minder erg dan dat je een eigen liedje doet. Dat doet dan toch wel meer met je.”
Sam: “Het heeft niet eens per se te maken met hoe groot de locatie is. Ik heb laatst in Tilburg op Stukafest gespeeld en dat was met ongeveer 30 mensen in een kamer. Het was super close, de ruimte stond vol en iedereen stond dicht bij me. Dat kan net zo vet zijn als spelen voor 500 man. Als je een goede show speelt en je merkt echt dat mensen ervan genieten, en je merkt dat je band en jijzelf er ekker in zitten, dat is echt een van de beste gevoelens die ik ken.“
Als lezers nu jullie muziek op zetten, hoe zou jij willen dat mensen zich thuis voelen?
Sam: “Als ik muziek maak ben ik niet perse bezig met hoe een luisteraar zich zou voelen. Ik maak gewoon wat ik op dat moment voel. Als iemand zich kan herkennen in mijn muziek dan vind ik dat het mooiste compliment. Dat er dan iemand naar me toe komt en me vertelt dat hij of zij iets soortgelijks heeft meegemaakt. Ik heb dat vaak bij mijn nummer ‘Alles’. Ik kan niet goed met complimenten omgaan. Ik kom dan net van het podium af en dan weet ik soms niet zo goed wat ik moet zeggen. Ik ben wel deeply honored, dat laat ik dan ook zeker merken”.
Waar brengt jullie Grote Muziekreis jullie naar toe?
Joël: “Mijn minimale doel is om te kunnen leven van muziek. Het hoeft niet heel veel te zijn, en het hoeft ook niet per se alleen maar als uitvoerend artiest te zijn. Schrijven voor andere mensen, produceren voor andere mensen of af en toe lesgeven op de Rockacademie lijkt me ook tof. Als ik in ieder geval kan leven van muziek, en gewoon plezier hebt van wat het doet. Het maximale doel is dat het super goed zou gaan met mijn eigen muziek. Dat je bijvoorbeeld Ziggo Dome kunt laten uitverkopen. Je doet het natuurlijk niet per se daarvoor, maar het is wel iets wat ik heel graag zou willen.”
Sam:“Dat is wel een droom toch, dat 17.000 man alleen voor jou komen. Dat zou crazy zijn. Wat dat betreft zitten we wel heel erg op één lijn. Het zou mooi zijn als ik miljonair word maar dat is niet waar ik het voor doe. Als ik gewoon later mijn gezin kan onderhouden, een autootje kan rijden, een mooi huisje heb en gelukkig ben. Als ik geen dingen hoef te doen die ik echt niet wil doen, opdrachten aannemen die ik niet tof vind. Wat Joël zegt over bijvoorbeeld lesgeven op de Rockacademie of de Herman Brood Academie lijkt me ook dope. Schrijven voor anderen lijkt me daarnaast ook heel vet.”
Wat mogen muziek-reizigers zeker niet vergeten mee te nemen op hun eigen Grote Muziekreis?
Joël: “Doe wat je tof vindt en blijf ontwikkelen. En laat niemand je vertellen dat je niet cool bent, of dat wat je doet niet goed is.”
Sam: “De 10.000 uren regel is belangrijk denk ik. Als je iets heel leuk vindt om te doen en je komt erachter dat je er talent voor hebt, zorg dan dat je elke vrije seconde die je hebt eraan besteed. Vroeger vanaf mijn veertiende tot mijn achttiende heb ik echt dagenlang geschreven. Ik was echt alleen maar dat aan het doen. Ik ben blij dat ik dat toen heb gedaan, nu lukt me dat niet meer zo goed. Ik denk dat het heel belangrijk is dat als je ergens voor wil gaan, dat je er echt gewoon voor moet gaan. The sky is the limit. Super cliché, maar wel waar. Ik denk dat dat wel the key is. Zal ik nog een paar clichés noemen? Haha. Be the best you can possibly be. Pluk de dag. Laat je niet vertellen dat je iets niet kan.”
Benieuwd geworden naar Massi en Joël Domingos? Zaterdag 26 mei zijn Massi en Joël Domingos om 14:00 uur live te zien in Poppodium 013. Toegang is gratis!
